پیش از این در دو مطلب با عنوان «سلام بر تو در زمان طاعت و گناه» و «سلام بر تو در زمان حیات و ممات» با دو ادب از سلام بر خورشیدآفرینش آشنا شدیم.
اما ادب و آداب فراوانی است که شناخته نشده تا چه رسد به بیانش!
چاق سلامتی با دوست، یا مدح و ثنای محبوب، مقدماتی دارد و شرایطی.
وقتی آدم به کسی خیانتی کرده، تحیت و سلام به او هم مشکل می‌شود. اصلا با چه رویی به چشم او نگاه کنیم تا چه رسد به عرض ادب!
این وضعِ خیانت است، اما اگر کار ما به جنایت رسیده باشد که دیگر واویلاه!
حالا ما با پدرمان امام زمان علیه السلام خیانت کردیم یا جنایت؟! بماند…
اگر بخواهیم همین طور پشت به او بکنیم و برویم که سر از ته جهنم درمی‌آوریم…
اگر هم بخواهیم رو به او کنیم که رویی نمانده…
پس باید فکر چاره‌ای کرد.
چاره‌اش را هم خودشان به ما یاد داده‌اند.
در مطلبی با عنوان «رحمت بی‌پایان و خواسته محدود؟!» گذشت که کم خواستن از خدا بی‌معرفتی به خداست.
حالا هم از همین کلک استفاده می‌کنیم و از جیب خلیفه بذل و بخشش می‌کنیم.
در یکی از زیارتهای امام زمان علیه السلام به ما یاد داده‌اند که این چنین بگوییم:
اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلَايَ صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ عَنْ جَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ، فِي مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا، وَ بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا، وَ سَهْلِهَا وَ جَبَلِهَا، حَيِّهِمْ وَ مَيِّتِهِمْ، وَ عَنْ وَالِدَيَّ وَ وُلْدِي، وَ عَنِّي، مِنَ الصَّلَوَاتِ وَ التَّحِيَّاتِ…
خداوندا به ارباب من، صاحب زمان، صلواتها و تحیت‌ها… برسان…
البته که تو اهل کرمی و جودت بی‌پایان…
و صد البته که او هم شایسته برترین صلواتها و تحیت‌ها…
خداوندا صلوات و تحیاتت را به ارباب برسان…
از جانب چه کسی و از طرف کی؟!
از طرف من!!!
من…!
منِ روسیاهِ خطاکار…!
خطاکاری که شمارش خیانتها و جنایتهایش را نمی‌دادند…!
جود و کرم و خدا که درست است.
اهلیت مولا و ارباب هم برای هر سلام و صلواتی حرف ندارد.
اما این سلام و صلوات از جانب من باشد!!!
این دیگر شرم دارد و خجالت!
آخر سنخیتی میان معدن عصمت و آلوده‌ی به گناه نیست!
باید چاره‌ای کرد…
اول خودم را قایم می‌کنم و دیگران را پیش می‌کشم.
خداوندا سلام و صلواتت را از جانب…
از جانب من؟!
از جانب من، نه!
سلام و صلواتت را از جانب همه مردان و زنان با ایمان…
چه مناطق شرقی زمین و چه در مناطق غربی آن…
چه در خشکی‌ها و چه در مناطق دریایی و ساحلی…
چه در دشتها و چه در کوهستانها…
خداوندا سلام و صلواتت را از جانب همه اینها بفرست…
همه اینها، حتی یک نفر از اهل ایمان از قلم نیفتد…
آخر همه ما یک خانواده‌ایم!
آخر همه ما یک پدر داریم!
مهربان پدر معنوی و روحانی همه ما امام زمان است!
حالا که قرار است عرض ادب به او داشته باشم پس چه بهتر که دست جمعی عرض ادب داشته باشیم!
فراموش کردم، این جمع ناقص است، این خانواده هنوز کامل نشده…
اهل ایمان که منحصر به اینها نیستند…
اهل ایمان هم زنده‌ها هستند و هم مرده‌ها…
پس خداوندا سلام و صلواتت را از جانب همه مؤمنان در نقطه نقطه کره زمین، چه آنها که الان روزی او را می‌خورند و چه آنها که سر به خاک گذاشته‌اند…
خداوندا سلام و صلواتت را بر مهدی صاحب زمان بفرست، البته از جانب من نه…
از جانب تمامی اعضای خانواده اهل ایمان…
مسلم در میان اعضای این خانواده اولیاء هستند، پاکان هستند، مقربان هستند دل‌شکستگان هستند و…
صلواتت را از جانب اینها بفرست که شایسته مهدی باشد و او بپذیرد.
خداوند توی این خانواده، یک چند نفری را هم سفارشی داخل کن…
پدرم و مادرم را که برایم زحمتها کشیده‌اند…
فرزندانم را که همه امیدم به آنهاست…
خوب می‌خواهم انسانیت خودم را نشان بدهم یا حداقل ادای انسان‌ٔها را دربیاورم و مروتی به نمایش بگذارم که او فتوت کند و دست رد بر سینه‌ام نزند.
اصلا ما همه یک خانواده‌ایم…
مگر می‌شود بقیه را فراموش کرد؟!
همه را جلو انداختم…
آخر سر هم یکی مانده که اعتبار و آبرویی ندارد…
او را هم یواشکی به این خانواده می‌بندم…
خداوندا سلام و صلواتت را از جانت همه و همه و همه بر مهدی صاحب زمان برسان…
از جانب همه…
آخرینش هم یک نخاله است که از قلم افتاده…
آخر او خودش برای خودش آبرویی نگذاشته…
خداوندا آن نخاله را هم از قلم نینداز…
خداوندا از جانب من هم…
از جانب من هم به او…
از جانب من هم به او سلام برسان!!!
این همان سلام دادن با ادبیات در هم است!
میوه فروش در هم می‌فروشد تا نخاله‌ای برایش نماند.
خداوند تو هم در هم سلام و صلوات بفرست…
تا او در هم بخرد…
تا نخاله‌ای محروم نگردد!!!
اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلَايَ صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ عَنْ جَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ، فِي مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا، وَ بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا، وَ سَهْلِهَا وَ جَبَلِهَا، حَيِّهِمْ وَ مَيِّتِهِمْ، وَ عَنْ وَالِدَيَّ وَ وُلْدِي، وَ عَنِّي، مِنَ الصَّلَوَاتِ وَ التَّحِيَّاتِ زِنَةَ عَرْشِ اللَّهِ، وَ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ وَ مُنْتَهَى رِضَاهُ، وَ عَدَدَ مَا أَحْصَاهُ كِتَابُهُ وَ أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ.
اللَّهُمَّ أُجَدِّدُ لَهُ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ فِي كُلِّ يَوْمٍ عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ فِي رَقَبَتِي، اللَّهُمَّ فَكَمَا شَرَّفْتَنِي بِهَذَا التَّشْرِيفِ، وَ فَضَّلْتَنِي بِهَذِهِ الْفَضِيلَةِ، وَ خَصَصْتَنِي بِهَذِهِ النِّعْمَةِ. فَصَلِّ عَلَى مَوْلَايَ وَ سَيِّدِي صَاحِبِ الزَّمَانِ، وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَشْيَاعِهِ وَ الذَّابِّينَ عَنْهُ، وَ اجْعَلْنِي مِنَ الْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ، طَائِعاً غَيْرَ مُكْرَهٍ، فِي الصَّفِّ الَّذِي نَعَتَّ أَهْلَهُ فِي كِتَابِكَ، فَقُلْتَ: صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ، عَلَى طَاعَتِكَ وَ طَاعَةِ رَسُولِكَ وَ آلِهِ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ، اللَّهُمَّ هَذِهِ بَيْعَةٌ لَهُ فِي عُنُقِي إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.